Müqəddəs peşənin ülviliyini qoruyanlar – FOTOLAR
Biz müharibə dövrünün insanları olduq. Vətən müharibəsinin 30 il davam edən savaşlarla dolu hər üç dönəmini canlı olaraq yaşamaq taleyimizə yazıldı. İstəsək də, istəməsək də biz vətənimiz və xalqımız üçün namus-vicdan, ölüm-dirim məsələsi olan bu hadisənin tən ortasındaydıq. Və qəlbində gerçək vətən sevgisi olanlar, həqiqi vətəndaş mövqeyini göstərmək istəyənlər xalqımızın Vətən müharibəsi tarixinə öz imzalarını ata bildilər. Əbədilik baş tacımız, fəxr, qürur, and yerimiz olan şəhidlər ömürlərindən keçərək, qazilərimiz qanlarını axıdaraq və fiziki sağlamlıqlarını itirərək, sağ qalmış hərbçilərimiz silahdaşlarının itkisinə canlı şahidlik edərək, qəlbləri param-parça olaraq, geridə qalanlar isə arxa cəbhəni təmsil edərək, ön cəbhədəkilərə maddi və mənəvi dəstək olaraq Vətən qarşısında vətəndaşlıq borclarını verməyə çalışdılar. Həm ön cəbhədə, həm də arxa cəbhədə qəlbləri Vətən eşqiylə atan bu insanları cəmiyyətə tanıtmaq isə hər birimizin vicdan borcumuzdur.
Onunla Vətən müharibəsinin 44 günlük savaş dönəmində şəhid olmuş yeganə qadın hərbçimiz Arəstə Baxışovanın ailəsində tanış olmuşduq. Bayramlarda bu ailəni cəbhəçi dostlarımızla ziyarət edir, onların yanında olduqlarımızı hiss etdirməyə, övladlarının qəlblərini sevindirməyə, könüllərini açmağa çalışırıq. Yeni il ərəfəsindəki ziyarətimizdən sonra ailəyə növbəti səfərimiz ötən ilin novruz bayramına təsadüf etmişdi. Biz ailə üzvləriylə söhbət edərkən qapı döyüldü və əlində bayram xonçası olan bir xanım qarşımızda dayandı. Tanış olduq. Bildirdi ki, bu gün 15 şəhid ailəsinə Novruz sovqatı çatdıracaq. Əhd etmişdim dedi. Sumqayıtdan general Polad Həşimovun anası Səmayə xanımın ziyarətindən gəlirdi bura. Elə həmin görüşdən sonra da onunla ünsiyyətimiz davam etdi və münasibətimiz günü-gündən möhkəmlənir. Vətənpərvər və yüksək insani xüsusiyyətlərə malik olan insanlarla dostluq etməkdən böyük zövq alıram. Daha sonra Vüsalə Qasımovanın fəaliyyətini sosial şəbəkələrdən izlədim və bu xanımın bacarığına, qabiliyyətinə heyran qaldım.
Tanıtım: Qasımova Vüsalə Salman qızı 1972-ci ilin yeni il ərəfəsində, dekabrın 27-də Cəbrayıl rayonunda ziyalı ailəsində anadan olub. Orta məktəbi əla və yaxşı göstəricilərlə bitirən ili M.F.Axundov adına Pedaqoji İnstituta daxil olur. İkinci ali təhsilini isə N.Tusi adına Pedaqoji Universitetin ibtidai sinif müəllimi fakültəsində alır. Tələbəlik illəri respublikamızın ən keşməkeşli dönəminə – 1988-1992-cı illərə təsadüf etdiyindən o da yaşıdları və tələbə yoldaşları ilə bərabər təlatümlü və həyəcanlı günlər yaşamaq məcburiyyətində qalır. 1990-cı ildə qansız, qəddar rus ordusunun Azərbaycanda törətdiyi 20 Yanvar qırğını, rusların himayədarlığı və təhrikiylə, həm də yaxından dəstəyi və iştirakı ilə erməni quldurlarının torpaqlarımıza təcavüzü, bu haqsızlıqlara və vəhşiliyə etiraz əlaməti olaraq meydanlara axışan xalqımızın müxtəlif təbəqələrinin nümayəndələrinin hayqıran haqq səsləri… şahidi olduğumuz bu hadisələrin tən ortasında Vüsalə və dostları da olub. Vüsalə Qarabağ torpağının gözəl güşələrindən biri olan Cəbrayıl rayonundan olduğu üçün orada yaşayan ailəsinə görə çox narahat idi. Doğmalarının həyatları üçün hər an təhlükə gözlənilirdi. O da hər kəs kimi meydanlara atılaraq rədd olsun rus ordusu, rədd olsun ermənilər deyərək hayqırırdı. 1992-ci ildən xəyanətin qurbanı olan Qarabağ torpaqları ard-ardınca düşmənlər tərəfindən işğal olunurdu. 1993-cü il avqustun 23-də Vüsalənin anadan olub boya-başa çatdığı Cəbrayıl torpağı da düşmən istilasına məruz qaldı. Valideynləri, qohumları, rayon camaatı elindən-obasından məcburən qaçqın düşdü. Elə o vaxtan bu qızın vətən, torpaq həsrəti günü-gündən alovlanaraq düşmənlərinə qarşı nifrətini artırırdı. Vətən müharibəsində şəhid olan qohumlarının, yaxınlarının, yurddaşlarının, tanıyıb-tanımadıqlarının ruhları onu bir an olsun rahat buraxmır, dincliyini əlindən alırdı. Qarabağ deyib fəryad edir, torpaqlarımızın düşmən tapdağında qalmağından utanc hissi keçirir, həm də hiddətini, qəzəbini boğa bilmirdi. Həyat isə Qarabağsız, Cəbrayılsız davam edirdi. Çox maraqsız idi, çox cansıxıcı idi hər şey. Vüsalə özünə yer tapa bilmir, bu qarmaqarışıq vəziyyətdən çıxış yolları arayır, amma müsbət sonuca nail ola bilməyəndə qol-qandı qırılaraq yanına düşürdü. O, beynini, qəlbini dolduran qarışıq fikirlərdən, canını sıxan faciəvi olayların stresindən qurtarmağın yollarını axtarır, daha doğrusu, bu qədər ağır və çətin vəziyyətdə özünün xalqına və dövlətinə nə kimi yardımı dəyəcəyini düşünür, bunun tək yolunu məsləki üzrə çalışaraq yeni nəslin nümayəndələri olacaq şagirdlərini cəmiyyətə yararlı vətəndaşlar kimi yetişdirmək, onları əsl vətənpərvərlər kimi tərbiyə edib savadlandırmaqda görürdü. Ailə qurmağı ilə əlaqədar bir müddət işinə ara versə də, 2000-ci ildən Sabunçu rayonundakı 170 saylı tam orta məktəbdə ibtidai sinif müəllimi kimi sevdiyi peşəsində çalışmağa başladı. Artıq 21 ildir eyni məktəbdə, amma hər il dəyişən şagird kontingenti ilə sonsuz bir həvəs və coşquyla işləyir. Təpədən dırnağa Vətən sevgisi ilə alışıb-yanan, qəlbi vətənpərvərlik hissləri ilə dolub-daşan Vüsalə müəllimə şagirdlərinə də vətən, torpaq, o torpaqlarda vuruşan igidlər haqda, şəhid olan döyüşçülər barədə könüldolusu, ürək yanğısı ilə danışır və onların qəhrəmanlıq dastanlarını məktəblilərə sevə-sevə aşılayır. Bir deyim var: 100 dəfə eşitməkdənsə bir dəfə görmək yaxşıdı. Vüsalə müəllimə də dərs zamanı və sinifdənkənar oxu məşğələlərində şagirdlərinə aşıladığı nəzəri biliklərlə kifayətlənməyərək onlara vətənpərvərliyi əyani şəkildə təbliğ etməyə üstünlük verir. Vətən müharibəsinin 44 günlük savaş günlərində xalqımız Ali Baş Komandanımızın əmri ilə onun ətrafında dəmir yumruq kimi birləşdi. Ağır savaşlar gedirdi, şəhidlər verirdik. Bir vətənpərvər müəllim, o torpaqda boya-başa çatan, həsrətlə bu günü gözləyən bir insan kimi dinc otura bilməzdi. Həm müəllim kimi vəzifə borcu ilə bərabər vicdan borcunu, vətən borcunu vermək üçün ön cəhbəyə getməsi mümkün olmasa da, arxa cəhbədə nələrsə etməyə can atırdı. Torpaqlarımızın düşməndən azad edilməsi uğrunda şəhid olan igidlərimizin ailələrini kollektiv şəkildə ziyarət etmək, onları bayram sovqatı ilə sevindirmək artıq ənənə halını almışdır. Şəhidlərin anım günlərində şagirdlərini başına toplayaraq onları ailələrinə apararaq valideynləri ilə görüşdürür, onların keçdikləri qəhrəmanlıq yolu barədə xatirələri doğmalarının və əsgər yoldaşlarının dilindən eşidirlər. Şagirdlərin şəhid ailələrində olmaları valideynlərə toxdaqlıq verir, övladlarının unudulmadığını, ehtiramla xatırlandığını görüb qismən olsa da, təskinlik tapırlar. Dəfələrlə şəhidlərin həyatı və döyüş yolları barədə videoçarxlar hazırlayaraq sosial şəbəkələrdə paylaşır. Söhbət zamanı Vüsalə müəllimə bildirdi ki, mən də vəzifə borcumu bu formada yerinə yetirməyə üstünlük verirəm, bunu özümə bir müəllim və vətəndaş kimi vicdan borcu bilirəm.
Vüsalə müəllimə məktəbin ictimai həyatında da fəallıq göstərir. Kollektivin xeyir və şərində, digər əlamətdar günlərdə səbəbkarların yanında olur, onlara mənəvi dayaq olduğunu, insanlıq borcunu ödədiyini sübut edir. Məktəb rəhbərliyinin, müəllim və şagird kollektivinin hörmət və rəğbətini qazanan Vüsalə müəllimə bütün etik davranışı ilə hamıya nümunə olmağa çalışır. Müəllim peşəsi həm məsuliyyətli, həm də şərəflidir. Peşəsini sevməyən müəllim nə özünü xoşbəxt sayar, nə də ki, şagirdlərinə bu peşənin müqəddəsliyini aşılaya bilər. Müəllim bilik səviyyəsindən tutmuş peşəkarlığına, təcrübəsinə, davranışına, geyiminə və s. xüsusiyyətlərinə görə hər zaman hamıdan seçilməlidi. Çünki müəllim şagirdlərinin hər gün özlərini gördükləri aynadır. Şagird özünü müəllimin simasında görür və həyat yolunu da onun açdığı cığırla davam etdirmək istəyir. Bu yolun doğru-düzgün olması və onları lazımı ünvana çatdırması məhz müəllimlərin davranış və tədrisindən asılıdır. Əbəs yerə müəllimlik müqəddəs peşədir demirlər. Bu mənada müəllimin çiyninə düşən yük də ağırdı, vicdan borcu da. Vüsalə müəllimə böyük qürur hissi ilə deyir ki, özümü xoşbəxt sayılan müəllimlərdən biri kimi hiss edirəm.
Çünki 21 il eyni kollektivdə özünə böyük hörmət qazanıb, öz üzərində daim işləyərək və həvəslə çalışaraq özünü şagirdlərinə sevdirə bilib. Söhbət əsnasında ondan eşidib yaddaşımda qalan fikirlərdi bunlar: “Müəllim tək dərs deyərək öz borcumu bitirdiyini düşünməməlidir. Müəllim necə valideyninə, övladına sevgi ilə yanaşırsa, o formada da vətənə sevgi ilə yaşamalıdır. Şagirdlərinə vətənini sevdirməli, yaxşı formada təbliğ etməlidir. Cəsarətlə deyə bilərəm ki, məhz bu cür müəlliməm. Özümü vətənsevər və insani borcunu daim hiss edən müəllimlərdən sayıram”.
Məhz buna görə də, dəfələrlə məktəbin rəhbərliyi tərəfindən fəxri fərmanlarla, təşəkkürnamələrlə mükafatlandırılmışdır. Müxtəlif təlimlərdə yüksək bal toplayaraq təlimin sertifikatını qazanmışdır.
Maraqlı ideyaları, tədris zamanı tətbiq etdiyi qabaqcıl metodlarla şagirdlərin fikrini tam mənada dərsə yönəltməyə çalışır və buna da nail olur. Onun üçün şagirdlərlə keçirdiyi hər dərs saatı böyük bir zövq və məmnunluqdur. Dərs zamanı dincəlirəm, ruhum rahatlıq tapır,- deyir. Vüsalə müəllimənin Silahlı Qüvvələr gününə həsr olunmuş və bu münasibətlə keçirdiyi onlayn tədbirə 90 nəfər iştirakçı qatılmışdı. Ziyarət etdiyi onlarla şəhidin valideyni onun dəvətini qəbul edərək konfransda fəal iştirak etmiş, minnətdarlıq hisslərini bildirmişlər. Tədbirdə döyüş epizodlarından danışılmış, şəhidlərlə başlı xatirələr söylənmiş,vətənpərvər mahnılar oxunmuş, şeirlər səsləndirilmişdir. Şəhid general Polad Həşimovun, Xudayarın, Cəbrayılın, Vüqarın, Arəstənin, Familin, Qələndərin, Talehin… valideynlərinin çıxışları bir daha sübut etdi ki,doğrudan da Vüsalə xanım vətənpərvər, şagirdlərini də bu ruhda tərbiyə edən bir ziyalıdır. Zəfər tariximiz, aprel və digər döyüşlərimiz haqqında dəfələrlə keçirdiyi tədbirlər Vüsalə müəllimənin nailiyyəti, uğuru idi. O yaxşı bilir ki, gələcəyin Vəzirləri, Əlyarları, Elmanları, Şirinləri, Mehdiləri, Çingizləri, Poladları, İlqarları, Mübarizləri, Cəbrayılları, Xudayarları, Arəstələri indi əlifba öyrənib bilik yoluna çıxan şagirdləri arasından çıxacaqdır. Bunun üçün də, məktəbdə ibtidai siniflərdə atılan təməl düzgün və möhkəm olmalıdır. Vüsalə müəllimə şagirdlərinin timsalında gələcəyin qəhrəmanlarını və qeyrətli vətəndaşlarını yetişdirdiyinə əmindi. Bu isə onu həm sevindirir, həm də məsuliyyət hissini birə on artırır.
Vüsalə Qasımova tədris ilinin əvvəlindən yenə də eyni həvəs və enerji ilə fəaliyyətdədir. Zəfər bayramına, Ulu Öndərin anım gününə, məktəbin iki şəhidinin xatirə günlərinə həsr etdiyi onlayn konfranslarda məktəbin müəllim və şagird kolletktivi ilə yanaşı digər məktəblərdən də müəllimlər iştirak etmişlər.
Vüsalə müəllimə gözəl və nümunəvi bir ailənin başçısıdır. Qızları Aytən və Günel hər ikisi ali təhsil almış, ailə qurmuşlar. Günel anasının müəllim peşəsini sevə-sevə davam etdirir. Oğlu Əli isə Bakı Dövlət Universitetinin beynəlxalq münasibətlər fakültəsinin birinci kurs tələbəsidir. Hər söhbətinin sonunda yeganə arzusunu dilə gətirir: Allahdan bir ömür möhləti diləyirəm özümə. Cəbrayıl torpağını ziyarət etmək üçün, o torpağa diz çöküb öpmək üçün, ailəmi, 3 övladımı, müəllim yoldaşlarımı və mənimlə birgə şəhid ailələrini ziyarət edən şagirdlərimi o torpağa qonaq dəvət etmək üşün. İnanıram ki, bu arzuma tezliklə qovuşacağam.
PS: 27 dekabrda Vüsalə Qasımovanın doğum günüdür. Özü ad günlərini qeyd etməsə də, mən bu yazımla onun şad gününə bir dost sürprizi etmək istədim. Bunu tam mənası ilə haqq etdiyini düşünürəm. Arzum onun yubiley yaşını doğma Cəbrayılında keçirməsini diləməkdir. Mələklər qəlbi təmiz insanların gözəl arzularının çin olmasına vəsilə olurlar. Çox mübarəkdi səmimi və insansevər xanım.
Əntiqə Qonaq,
əməkdar jurnalist
